Με εμφανή ακόμα τα σημάδια της
βίαιης επίθεσης, ο κ. Μιχάλης Τσιάκκας κάνει έκκληση προς τους αρμόδιους να περιορίσουν τα φαινόμενα ρατσιστικής βίας, όσο είναι ακόμα νωρίς. «Δέρνουν ανυπεράσπιστους πολίτες και δεν έχει τιμωρηθεί κανείς», είπε στον «Π».
Συναντήσαμε τον κ. Μιχάλη Τσιάκκα μεσημέρι, στη μέση της Λήδρας, μπροστά στο τραπεζάκι που πουλάει λαχεία. Ήταν εκεί από τις οχτώ, η ώρα είχε πάει δωδεκάμιση κι είχε βγάλει μονάχα 5,5 ευρώ μεροκάματο, όμως δεν παραπονιέται - του αρκεί να τα βγάζει πέρα απλώς και να σπουδάζει τις δυο κόρες του που ’ναι φοιτήτριες στην Αθήνα.
Η μία ασκούμενη δικηγόρος κι η άλλη φοιτήτρια στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παραπάνω από χρήματα, ο κ. Μιχάλης έχει να τους μεταδώσει τις ιδέες του και για την αγάπη του για τον άνθρωπο. «Τα κορίτσια μου τα γαλούχησα και τα μεγάλωσα πάντα με γνώμονα τις πανανθρώπινες αξίες. Δεν τα δηλητηρίασα με θρησκείες, με ιδεολογήματα. Πάντα με γνώμονα το γεγονός ότι όλοι οι άνθρωποι σ’αυτό τον πλανήτη έχουν δικαίωμα στη ζωή. Αυτό πρέπει να υπερασπιζόμαστε, τη ζωή και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Όταν έφυγαν να σπουδάσουν, τους είπα ’δεν έχω τίποτα, ούτε λεφτά, ούτε τίποτα. Αλλά θα σας δώσω με όλη μου τη δύναμη μια συμβουλή: Να μορφωθείτε. Να μην γίνετε σαν κι εμένα, είμαι σκλάβος’. Έχω πέσει από από σκαλωσιά, πέμπτο όροφο στο μεροκάματο, και τι δεν έκανα στην ζωή μου για να μεγαλώσω αυτά τα παιδιά. Δεν δέχομαι όμως το φασισμό, γιατί αυτοί όλοι είναι αδέρφια μου. Δεν έχουμε τίποτα να μοιράσουμε - μόνο τις αλυσίδες μας, αυτές που μας δένουν σε μια μίζερη ζωή», λέει.
Η επίθεση στη Λήδρας
Για αυτές του τις ιδέες, το περασμένο Σάββατο ο 62χρονος λαχειοπώλης δέχθηκε επίθεση στη Λήδρας. Μέρα μεσημέρι, σε ένα παράδρομο του μεγάλου πεζόδρομου, από ομάδα ατόμων που, σύμφωνα με μάρτυρες που είδαν επιτόπου το σκηνικό, έφεραν διακριτικά του
ΕΛΑΜ. Η φασαρία ξεκίνησε λίγο νωρίτερα, όταν ομάδα έξι-εφτά νεαρών που μοίραζαν φυλλάδια του ΕΛΑΜ, τον ρώτησαν αν είναι υπέρ ή κατά των μεταναστών. «Μ’ αυτή τη λογική ρε παιδιά, τους είπα, πρέπει να φύγουν κι οι Κυπραίοι από την Αγγλία, από την Αμερική, τον Καναδά, οι Έλληνες από τη Γερμανία, το Βέλγιο ή την Αυστραλία. Αυτό είναι το πρόβλημά μας σήμερα; Έχουμε ένα σωρό άλλα προβλήματα να ασχοληθούμε», περιγράφει ο κ. Μιχάλης.
«Ε, και γιατί να το πω αυτό, έπεσαν πάνω μου. Φορούσα και κόκκινα, που τους ερεθίζουν. Ήταν 6-7 κι έκαναν κίνηση να μου επιτεθούν, αλλά πήγαν πίσω, γιατί έκανα εγώ πως θα έπαιρνα αλυσίδα, που ’χω δεμένο το τραπεζάκι μου. Εγώ είμαι 62 χρονών αλλά το λέει η καρδιά μου, δεν φοβάμαι. Η ζωή με γαλούχησε έτσι που ξεπέρασα το αίσθημα του φόβου, δεν φοβάμαι τίποτα, ούτε θεό ούτε διάολο. Φοβήθηκαν αυτοί κι έκαναν πίσω». Κι έπειτα, όταν ανέβηκε στη μοτοσυκλέτα του για να βρει τη γυναίκα του, να τον αντικαταστήσει για το μεσημβρινό του διάλειμμα, ένας από αυτούς τον χτύπησε στο πρόσωπο. «Τους έδωσα κι εγώ με το κράνος, αλλά δεν ξέρω τι μπορεί να έπαθαν. Εγώ έπαθα ζημιά», λέει, με εμφανές ακόμα το σημάδι στο μέτωπο από το χτύπημα και μελανιασμένο το αριστερό του μάτι.
Το αβγό του φιδιού
Την ίδια μέρα έκανε καταγγελία στην αστυνομία, όμως ακόμα δεν έχουν βρεθεί οι θύτες, κι ας ήταν η επίθεση μεσημέρι Σαββάτου σε πολυσύχναστο δρόμο της πρωτεύουσας, ενώπιον μαρτύρων. Ο ίδιος τώρα φωνάζει, όσο είναι ακόμα νωρίς, να προλάβουμε τέτοια φαινόμενα. «Η Κύπρος δεν έχει ανάγκη πια από τέτοια φαινόμενα. Έχει ανάγκη από εθνική ομοψυχία, όλοι μαζί να δούμε πώς θα απελευθερωθεί αυτός ο τόπος. Δεν έχει ανάγκη τον φασίστα με τα καπρίτσια του και τις βλακείες του, τις ξενόφερτες». Εξάλλου ο κ. Μιχάλης έχει ζήσει το φασισμό κι απ’ την ανάποδη μεριά, όταν μετανάστης στη Γερμανία, του επιτέθηκε ένας άντρας στο τρένο, ζητώντας του αυστηρά να βγει έξω. «Πήγα να του χιμήξω και φάνηκε δειλός κι έφυγε. Μες στο τρένο, η ώρα μία, δούλευα εγώ σε μια οικοδομή και την επισκεύαζα μόνος μου κι έφευγα στη μία-δύο το πρωί και γυρνούσα στο σπίτι που μου ’χαν παραχωρήσει. Πρέπει πλέον να καταλάβουν κάποιοι ότι δεν μπορούν να περνούν τα διάφορα σοβαρά θέματα στο ντούκου και να τα αφήνουν στην τύχη. Υπάρχουν συγκεκριμένες δυνάμεις που αντιστρατεύονται την ελευθερία των άλλων ανθρώπων. Υπάρχουν συγκεκριμένες δυνάμεις που πλασάρουν φασισμό. Και βία. Χωρίς λόγο και αιτία. Δέρνουν ανυπεράσπιστους πολίτες, ανυπεράσπιστους μετανάστες, μικρά παιδιά, γυναίκες και δεν έχει τιμωρηθεί κανείς απ’ αυτούς. Το κράτος, η πολιτεία τι κάνει; Αδρανεί, δεν κινείται. Βρίσκεται σε κατάσταση υπνηλίας. Ο κόσμος, η κοινωνία, πρέπει να αντιδράσει. Ας πάψει να εκτρέφει το αβγό του φιδιού. Το εξέθρεψαν και στη Γερμανία και το αποτέλεσμα ήταν να καταστραφεί ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης, να υπάρχουν εκατομμύρια εκατόμβες νεκρών και να βγαίνουν τώρα οι μετεμψυχώσεις του Χίτλερ να αλωνίζουν τους δρόμους και να χτυπούν κόσμο», λέει.
Όσοι τους στηρίζουν
Κι έπειτα, για τον κ. Μιχάλη, ευθύνες δεν έχουν μόνο οι θύτες, «είναι άτομα με βρόμικα ένστικτα, εμπαθή, που βγάζουν τα υπαρξιακά τους προβλήματα μέσω της βίας», αλλά κι όσοι τους στηρίζουν. «Έχουν και δασκάλους, ο Αρχιεπίσκοπος γιατί τους χρηματοδοτεί όσο διαδίδεται;
Αφού βγήκε και τους εκθείασε. Ο Αρχιεπίσκοπός μας. Αυτός που πρέπει να κρατάει όλο το λαό ενωμένο, εκθείασε το φασισμό. Αλλά τι να περιμένεις από έναν άνθρωπο που βγήκε με φασιστικές διαδικασίες; Εκλογές στις οποίες η ψήφος του λαού μπήκε στη γωνία κι εκλέχθηκε από τους εγκάθετους στα μοναστήρια», καταλήγει.
ΧΡΥΣΤΑ ΝΤΖΑΝΗ
Πηγή:
Εφημερίδα «ΠΟΛΙΤΗΣ»
