Στον ουρανό να πέταγα, ειρήνη ν΄ ανατείλει
Θα ‘θελα να ‘χα δυο καρδιές, τη μια να ξεριζώσω
Του ήλιου θα τη χάριζα, τη θέρμη της να νιώσω
Ήλιε μου τις ακτίνες σου, στείλε να ζεσταθούμε
Ήλιε μου την αγάπη σου, στείλε να λυτρωθούμε
Μύρια τ΄ άστρα του ουρανού, στης νύχτας το φουστάνι
Τα άστρα δε μαλώνουνε και μια γωνιά τα φτάνει
Μύριες οι στάλες της βροχής, στου νέφους την αγκάλη
Σαν σμίξουν ποτάμια γίνονται, σκορπίζουν την αγάπη
Όσο κι αν εμποδίσετε το κύμα να αφρίζει
Όσο κι αν εμποδίσετε το αγέρι να δροσίζει
Όσο οι καρδιές δε σιωπούν, όσο η γη γυρίζει
Πάντα το κύμα θα έρχεται, το αγέρι θα σφυρίζει
Η μόνη γλώσσα της καρδιάς, το μόνο πρόσταγμά της
Τούτη πατρίδα να ενωθεί, να σμίξουν τα παιδιά της
Θα ‘θελα να ‘χα δυο φτερά κι ένα λευκό μαντήλι
Στον ουρανό να πέταγα, ειρήνη ν΄ ανατείλει
Λάμπρος Στεφάνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου