Εδώ και 35 χρόνια βιώνουμε όλοι τα τραγικά αποτελέσματα της τουρκικής κατοχής που επισώρευσαν στο λαό μας η Τουρκία, ο Αγγλοαμαρικάνικος ιμπεριαλισμός, η ελληνική χούντα και οι εθνικιστές της ακροδεξιάς και της ΕΟΚΑ Β. Το μεγαλύτερο βάρος βέβαια της κατοχής επωμίστηκαν όλα αυτά τα χρόνια οι πρόσφυγες και ιδιαίτερα οι εγκλωβισμένοι της Καρπασίας, η επιμονή και η εγκαρτέρηση των οποίων διατήρησε, έστω και σε ένα-δυο χωριά μας, τον ελληνικό χαραχτήρα της κατεχόμενης γης. Τεράστιο επίτευγμα υπήρξε υπό τις περιστάσεις και η διατήρηση του δημοτικού σχολείου και στη συνέχεια η επαναλειτουργία του Γυμνασίου Ριζοκαρπάσου.
Τις τελευταίες μέρες, κάποιοι που διεκδικούν τον τίτλο του «εθνοπατέρα και προασπιστή των ελληνοχριστιανικών ιδεωδών», έκριναν ότι κινδυνεύουν τα εγλωβισμένα παιδιά και η Φυλή από ... ένα θεατρικό έργο (!) Έκαναν και δημοσιογραφική διάσκεψη και «με εθνική περηφάνεια» αποφάσισαν : « Στην πυρά οι εκπαιδευτικοί του Ριζοκαρπάσου», γιατί κάποιες λέξεις του έργου είναι αντεθνικές (!) και γιατί έθεσαν στόχο την ειρηνική συμβίωση με τους Τουρκοκύπριους.
Αυτοί, άραγε, οι αυτόκλητοι εθνοπατέρες, μίλησαν καμιά φορά με τα εγκλωβισμένα παιδιά; Πήγαν καμιά φορά στο εγκλωβισμένο σχολείο να δουν τη δουλειά που γίνεται και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, παιδιά, εκπαιδευτικοί και γονείς ; Πήγαν σε μια έστω εκδήλωσή τους να δουν το αινιγματικό χαμόγελό των παιδιών αυτών ; Έμειναν εκεί μια μέρα να συνειδητοποιήσουν ότι οι εκπαιδευτικοί είναι γι’αυτά τα παιδιά οι μόνοι ομοεθνείς τους που βλέπουν πέρα από τους γονείς τους ; Ξέρουν ότι οι γείτονες που βλέπουν μόλις ανοίξουν το παράθυρό τους είναι τούρκοι και τουρκοκύπριοι ;
Για τα εγκλωβισμένα παιδιά, κύριε Φαλά και κύριε Κουλία και κύριε Βαρνάβα και λοιποί εθνοπατέρες, η ειρηνική συμβίωση αποτελεί θέμα φυσικής επιβίωσης στα χώματα που γεννήθηκαν και προσπαθούν να τα κρατήσουν ελληνικά. Διατηρούν εκεί ένα αναμμένο κερί για να μείνει αναμμένη η ελπίδα της επανένωσης μιας πατρίδας κοινής για όλους τους νόμιμους κατοίκους της.
Ακριβώς αυτός είναι και ο κύριος στόχος των εκπαιδευτικών μας εκεί. Να διατηρήσουν μια ελπίδα σ’ αυτά τα παιδιά, την ελπίδα της επανένωσης. Να τα κάμουν να πιστέψουν πως οι θυσίες και οι στερήσεις τους δεν θα πάνε χαμένες. Το να πολεμάτε, κύριοι, τους εκπαιδευτικούς, που μόνο οι ίδιοι ξέρουν πως αντεπεξέρχονται στις δυσκολίες, είναι το λιγότερο άδικο και ανεξήγητο. Και είναι άξιο απορίας πως η ηγεσία της ΟΕΛΜΕΚ, η ηγεσία των εκπαιδευτικών τηρεί σιγήν ιχθύος και επιτρέπει να διασύρονται μέλη της . Αλλά, πώς να μιλήσει αφού έχει επίσημη απόφαση που της απαγορεύει να επισκεφθεί, έστω, το εγκλωβισμένο σχολείο και να δει σε ώρα εργασίας τα μέλη της εκεί.
Δεν πιστεύω ότι οι αυτόκλητοι εθνοπατέρες δεν συνειδητοποιούν αυτά που λέω. Φαίνεται όμως ότι παραμένουν προσκολλημένοι σε κάποιες ιδέες και αντιλήψεις που μόνο ζημιά προκάλεσαν στον τόπο μας. Για να πετύχει ο αγώνας για απελευθέρωση και επανένωση της πατρίδας μας θα πρέπει να καλλιεργήσουμε στα παιδιά μας και την αγωνιστικότητα που απαιτείται αλλά και την κουλτούρα ειρηνικής συμβίωσης. Γιατί, είναι για το μέλλον της Κύπρου που μιλούμε, για τη νέα γενιά και όχι μόνο για μας. Και η συνύπαρξη και ειρηνική συμβίωση αποτελεί αναγκαιότητα. Αρκετά χρόνια χάσαμε με εθνικές εξάρσεις και συνθήματα. Εκτός εάν κάποιοι έχουν συμβιβαστεί με τη διχοτόμηση. Ακόμα όμως και αυτοί δεν έχουν κανένα δικαίωμα να στερήσουν, συνειδητά ή ασυνείδητα, την ελπίδα από τα παιδιά μας . Την ελπίδα για μια ελεύθερη και επανενωμένη πατρίδα !
Λάζαρος Αβραάμ
Πρόεδρος Προοδευτικής Κίνησης Δακάλων και Νηπιαγωγών τηλ. 99787472
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου