Δυνατή ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ – ΔΥΝΑΤΗ ΦΩΝΗ για την ΠΡΟΔΗΜΟΤΙΚΗ.

 Δυνατή ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ – ΔΥΝΑΤΗ ΦΩΝΗ για την ΠΡΟΔΗΜΟΤΙΚΗ.

 

«Προδημοτική Εκπαίδευση : Η βάση της Εκπαιδευτικής Πυραμίδας.»

 

«Προδημοτική Εκπαίδευση : Η βάση της Εκπαιδευτικής Πυραμίδας.»

Όλα αυτά τα χρόνια , η Προδημοτική Εκπαίδευση αποτελεί τον φτωχό συγγενή του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Τα προβλήματα της καθημερινότητας, η ανυπαρξία της πολιτικής βούλησης να στηριχθεί η Προδημοτική Εκπαίδευση από την πολιτεία, η απουσία στρατηγικής και οράματος, οι συνεχείς μειώσεις στον προϋπολογισμό των Σχολικών Εφορειών για τα νηπιαγωγεία μας, η υποστελέχωση των νηπιαγωγείων σε διευθυντικό προσωπικό, τα ελλιπή μέτρα ασφάλειας και υγείας, το «τσουβάλιασμα» 25 παιδιών, 5 διαφορετικών ηλικιών σε μια τάξη, είναι μόνον μερικά από τα δεκάδες παραδείγματα που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τη σημασία και τη σπουδαιότητα της προσχολικής ηλικίας. Οι νηπιαγωγοί μας δίνουν καθημερινά άνισες μάχες για να κρατήσουν σε ψηλά και ανταγωνιστικά επίπεδα το δημόσιο  Νηπιαγωγείο. Με συνέπεια, υπευθυνότητα και σταθερότητα σε θέσεις αρχής, η ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ συνεχίζει να διεκδικεί μαζί με τους Νηπιαγωγούς μας :

                    Επέκταση της Υποχρεωτικής Προδημοτικής Εκπαίδευσης, έτσι ώστε να καλύπτει όλα τα παιδιά ηλικίας 3 χρονών και πάνω, με πρώτο βήμα τη μετατροπή όλων των Κοινοτικών Τμημάτων σε Δημόσια.

                    Άμεση εφαρμογή και στα νηπιαγωγεία όσων έχουν κερδηθεί και εφαρμοστεί στα δημοτικά σχολεία.

                    Αύξηση των ωρών του Υπεύθυνου Τμήματος από μία σε δύο ώρες για όλα τα τμήματα στη βάση της συμφωνίας ΠΟΕΔ – ΥΠΠΑΝ στη ΜΕΠΕΥ, αναγνώριση της παιδονομίας ως διδακτικό χρόνο, παραχώρηση ωρών Συντονιστή Ηλεκτρονικού Υπολογιστή και εφαρμογή πολιτικής για την ενισχυτική διδασκαλία και τα αλλόγλωσσα παιδιά και στα νηπιαγωγεία.

                    Δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών εργασίας σε όλα τα νηπιαγωγεία μας, μέσα από την μείωση των μαθητών ανά τμήμα ανάλογα με τις ηλικίες των παιδιών, το εμβαδόν της τάξης και την ιδιαιτερότητα της σχολικής κοινότητας (π.χ. φοίτηση μαθητών με αναπηρίες). Περιορισμό της κατ’ εξαίρεσης έγκρισης φοίτησης μικρότερων παιδιών από 3 χρονών την 1^η Σεπτεμβρίου, όπου δεν προκύπτουν σοβαροί λόγοι. Την αύξηση, επιμόρφωση και την υιοθέτηση κανονισμών μετακίνησης των σχολικών βοηθών και διασφάλιση όλων των απαραίτητων μέτρων ασφάλειας και υγείας συμπεριλαμβανομένου και του ελέγχου της καταλληλόλητας των κτιριακών εγκαταστάσεων, για να μπορούν οι νηπιαγωγοί μας να εργάζονται ανθρώπινα και απρόσκοπτα προς όφελος όλων των παιδιών.

                    Σωστή στελέχωση όλων των νηπιαγωγείων μας με αύξηση των οργανικών θέσεων Βοηθού Διευθυντή και Διευθυντή, θεσμοθέτηση της παραχώρησης διοικητικού χρόνου για τη διεύθυνση μονοθέσιου νηπιαγωγείου και αύξηση των ωρών εργασίας του γραμματειακού προσωπικού.

                    Άμεση αξιολόγηση παραπομπών και ουσιαστική στήριξη σε παιδιά, γονείς και εκπαιδευτικούς από παιδοψυχολόγους και ειδικούς παιδαγωγούς.

                    Διορισμός συμβασιούχων εκπαιδευτικών προδημοτικής εκπαίδευσης, για να καλύπτουν τις ανάγκες για ολιγοήμερες αντικαταστάσεις στα μικρά νηπιαγωγεία (δημιουργία «δεξαμενής αντικαταστατών»).

                    Ίσες ευκαιρίες ενδουπηρεσιακής επιμόρφωσης νηπιαγωγών των μονοθέσιων νηπιαγωγείων με τους νηπιαγωγούς μεγαλύτερων νηπιαγωγείων.

Με υπευθυνότητα και διεκδικητικότητα συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για εδραίωση και ανάπτυξη της Προδημοτικής Εκπαίδευσης. Δυνατή ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ – ΔΥΝΑΤΗ ΦΩΝΗ για την ΠΡΟΔΗΜΟΤΙΚΗ.

Για όλα φταις εσύ…

 Για όλα φταις εσύ…

Τα τελευταία χρόνια γίναμε μάρτυρες μιας συντονισμένης προσπάθειας αποδόμησης των εκπαιδευτικών και του έργου που αυτοί επιτελούν. Γίναμε μάρτυρες ενός καταιγισμού προσβλητικών δηλώσεων, που απαξίωσαν τους εκπαιδευτικούς και το δημόσιο σχολείο. Για του λόγου το αληθές, παραθέτω κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα:

● «Υπάρχουν εκπαιδευτικοί με ψυχολογικά προβλήματα» (ΥΠΠΑΝ κ. Κώστας Χαμπιαούρης, Sigma TV, 19/5/2018).

● «Υπήρχαν περιπτώσεις καταγγελιών για σεξουαλικές παρενοχλήσεις [από εκπαιδευτικούς]» (Βουλευτής ΔΗΣΥ κ. Ευθύμιος Δίπλαρος, Sigma TV, 23/5/2018).

● «Το παιδί μου […] πηγαίνει σε ιδιωτικό σχολείο […] Εσείς θα θέλατε το δικό σας παιδί να πηγαίνει σε ένα σχολείο του οποίου οι εκπαιδευτικοί να μην επιλέγονταν με διαδικασία, με αξιολόγηση, με εξέταση, αλλά με τη σειρά, με την ηλικία, με την αρχαιότητα;» (Υπουργός Οικονομικών κ. Χάρης Γεωργιάδης, Sigma TV, 14/9/2018).

● «Εκεί που παρατηρείται αδυναμία είναι στους εκπαιδευτικούς» (Πρόεδρος Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης, Πολίτης, 17/5/2020).

● «… τα παιδιά και οι εκπαιδευτικοί της Δημοτικής Εκπαίδευσης θα έπρεπε να συνεχίσουν να πηγαίνουν στο σχολείο για δυο ακόμα μήνες μετά τα μέσα Ιουνίου! (ή, κατ’ ακρίβειαν, τέσσερις μήνες εάν ληφθεί υπόψη η εκ περιτροπής φοίτηση!)…» (Γραπτή δήλωση του ΥΠΠΑΝ κ. Πρόδρομου Προδρόμου, 6/6/2020).

Οι πιο πάνω δηλώσεις προκάλεσαν την έντονη αντίδραση των εκπαιδευτικών και των οργανώσεών τους. Προκάλεσαν αντιδράσεις γιατί προτάχθηκαν (δημόσια) ως επιχειρήματα νομιμοποίησης των κυβερνητικών αποφάσεων και χειρισμών. Προτάχθηκαν εντεταλμένα για να υπονομεύσουν, για να αποδώσουν ευθύνες, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής. Η εξέταση του συγκειμένου εντός του οποίου έγιναν οι πιο πάνω δηλώσεις, αν και σημαντική, δε συνιστά στόχο του παρόντος άρθρου. Ωστόσο, μια τέτοια ανάλυση θα τις καθιστούσε περισσότερο και όχι λιγότερο απαξιωτικές.

Πέρα από τις δηλώσεις των εκπροσώπων της κυβέρνησης ή/και άλλων φορέων/θεσμών [π.χ., δηλώσεις Αρχιεπισκόπου Κύπρου για φυγόπονους εκπαιδευτικούς (18/7/2018) ή/και για του εκπαιδευτικούς «που θέλουν βίτσα» (29/9/2019)], το σκηνικό της απαξίωσης των εκπαιδευτικών ολοκληρώνουν οι «πρόθυμοι» δημοσιογράφοι. Εκείνοι οι λίγοι που άκριτα αναπαράγουν και πολλαπλασιάζουν εύηχα συνθήματα. Εκείνοι που προσθέτουν αλατοπίπερο, που διασύρουν με πηχυαίους τίτλους, όπως: «Πληρώνονται για να ξεκουράζονται!» (24h, 5/8/2017), «Καρφιά Οδυσσέα: Το λίπος είναι απίστευτο στην Παιδεία» (24NEWS, 9/9/2018), «Οι Εκπαιδευτικοί μας ο αδύναμος κρίκος» (Πολίτης, 17/5/2020).
Αυτή η επίμονη προσπάθεια εξευτελισμού και επίρριψης ευθυνών στους εκπαιδευτικούς (blaming and shaming) δεν περιορίζεται εντός της Κύπρου [1]. Φαίνεται πως το φαινόμενο αυτό συνιστά συνήθη τακτική πολλών κυβερνήσεων, οι οποίες προσπαθούν («πατώντας επί πτωμάτων») να πείσουν για την αναγκαιότητα αλλαγών και «μεταρρυθμίσεων» στον χώρο της εκπαίδευσης [2]. Δυστυχώς όμως, η απαξίωση των εκπαιδευτικών και του έργου τους, προκαλεί έντονες παρενέργειες. Συγκεκριμένα, επιδρά αρνητικά στην αυτοεκτίμηση και στο ηθικό του συνόλου των εκπαιδευτικών [3], τροφοδοτεί αρνητικά το αίσθημα επαγγελματικής ικανοποίησης των εκπαιδευτικών [4], επηρεάζει αρνητικά την παραγωγικότητα [5] και αποθαρρύνει μαθητές με υψηλή ακαδημαϊκή επίδοση να ακολουθήσουν το επάγγελμα του εκπαιδευτικού [6].

Με άλλα λόγια, η τακτική που ακολούθησε η παρούσα κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια επέφερε σημαντικές παράπλευρες απώλειες. Αν και οι εκπαιδευτικοί αντλούν δυνάμεις από τους μαθητές και τις μαθήτριές τους, αν και οι πλείστοι έχουν εσωτερικά κίνητρα, το ηθικό και η αξιοπρέπειά τους έχουν τσαλαπατηθεί άνευ προηγουμένου. Δε θα ήθελα τα παιδιά μου να ακολουθήσουν το επάγγελμά μου (εντός αυτών των συνθηκών). Θα συμβούλευα τους μαθητές και τις μαθήτριές μου να ακολουθήσουν άλλα επαγγέλματα. Για δεκαετίες να σηκώνεις τα μανίκια, να κουβαλάς το δημόσιο σχολείο στην πλάτη και με κάθε ευκαιρία (με μεγάλη ευκολία) να σου λένε πως «για όλα φταις εσύ». Κι εσύ να ξέρεις πως όλα λειτουργούν επειδή αναλώνεσαι εσύ. Αυτή είναι η αλήθεια μας. Είναι λες και έχουμε έναν κόμπο στον λαιμό, που δε λέει να φύγει.

Πρώτιστο μέλημα των εκπαιδευτικών οργανώσεων θα πρέπει να είναι η ανοικοδόμηση του κύρους και της αξιοπρέπειας των εκπαιδευτικών. Δεν αρκούν οι ανακοινώσεις. Δεν αρκούν οι σκόρπιες ριπές μετά από κάθε ομοβροντία. Είναι πολλά που μπορούν να γίνουν, τόσο από την Πολιτεία όσο και από τις εκπαιδευτικές οργανώσεις (π.χ. δράσεις που αφορούν στην ανάδειξη των επιτευγμάτων και της προσφοράς των εκπαιδευτικών και του δημόσιου σχολείου). Πρώτα και κύρια όμως, το εν λόγω φαινόμενο πρέπει να αναγνωριστεί και καταδικαστεί από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς. Να αναγνωριστεί ως βασικό πρόβλημα της κυπριακής εκπαίδευσης, ως παθογένεια που πρέπει να θεραπευτεί. Το πρώτο στάδιο για την επίλυση του όποιου προβλήματος είναι αυτό της αποδοχής και κατανόησής του.

Πηγές

[1] Clarke, L. (2018). Mapping teacher status and career-long professional learning: The Place Model. Discourse: Studies in the Cultural Politics of Education, 39(1), 69-83.

[2] Ball, S. (2013). The education debate (2nd ed.). Bristol: Policy Press.

[3] Hoyle, E. (2001). Teaching: Prestige, status and esteem. Educational management & administration, 29(2), 139-152.

[4] Dinham, S. (2000). Teacher satisfaction in an age of change. In S. Dinham, & C. Scott (Eds.), Teaching in context. Camberwell, Vic.: ACER Press.

[5] Scott, C. & Dinham, S. (2001, December 2–6). In search of the third domain: Teacher satisfaction in Malta. Paper presented at the annual meeting of the Australian Association for Educational Research.

[6] Figgis, J. (1997). Designing a campaign to improve the status of teaching. Unicorn, 23(2), 73–85.



Λάμπρος Στεφάνου

Εκπαιδευτικός Δημοτικής Εκπαίδευσης

Μέλος Προοδευτικής Κίνησης Δασκάλων και Νηπιαγωγών

 

«Σεπτέμβρης 2020 : Ένα σενάριο δεκάδες λύσεις»

 

«Σεπτέμβρης 2020 : Ένα σενάριο δεκάδες λύσεις»

Tο τελευταίο διάστημα, συνεχώς διαβάζουμε και ακούμε δηλώσεις του ΥΠΠΑΝ οι οποίες αφορούν τα διάφορα σενάρια και τους διαφορετικούς σχεδιασμούς για την έναρξη της νέας σχολικής χρόνιάς. Τη μια φορά με σχέδιο Β, την άλλη φορά με τρία ή ακόμα και τέσσερα διαφορετικά σενάρια, ανάλογα και με την επιδημιολογική κατάσταση στην οποία προβλέπεται πως θα βρίσκεται η Κύπρος τον Σεπτέμβρη. Ένας/μια μαθητής/τρια σε κάθε θρανίο, αποστάσεις δύο μέτρων, μερική φοίτηση, εκ περιτροπής φοίτηση, αναζητούνται καρέκλες και θρανία, ψάχνουν για χώρους, στήνουν υπολογιστές, αναβαθμίζουν διαδίκτυο κλπ.

Εύηχα όλα αυτά και πραγματικά ευχόμαστε το ΥΠΠΑΝ να είναι έτοιμο για όλα τα δήθεν «σενάρια», αλλά κατά τη δική μου την αντίληψη, όλα τα σενάρια έπρεπε να είναι ένα και μόνον ένα, με δεκάδες έτοιμες λύσεις. Αυτό το ένα και μοναδικό σενάριο δεν μπορεί να είναι άλλο από την ασφαλή επιστροφή όλων ανεξαιρέτως των μαθητών και μαθητριών στις σχολικές μονάδες τον Σεπτέμβρη. Εξάλλου κανένας δεν πρέπει να ξεχνά ότι υπάρχουν παιδιά που έχει από τον Μάρτη να πάνε σχολείο, τα περισσότερα γιατί ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού. Αποτελεί ευθύνη και υποχρέωση του ΥΠΠΑΝ να μεριμνήσει να επιστρέψουν όλοι οι μαθητές και μαθήτριες στις σχολικές μονάδες με ασφάλεια :

1.      Αν πρέπει να εφαρμόζουμε κατά γράμμα τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης και τα υγειονομικά πρωτόκολλα για τους επόμενους τρεις ή τέσσερεις μήνες μέχρι και να βρεθεί το εμβόλιο και η θεραπεία, τότε ο σχεδιασμός λειτουργείας των σχολικών μας μονάδων τον Σεπτέμβρη πρέπει να είναι στη βάση αυτού, με την ταυτόχρονη υλοποίηση όλων των απαιτούμενων ενεργειών που πρέπει να γίνουν πριν τον Σεπτέμβρη για να μπορέσουν οι σχολικές μας μονάδες να εφαρμόσουν αυτά τα μέτρα για όλους τους μαθητές τους.

2.      Αν οι ανάγκες επιβάλλουν την αγορά επιπλέον θρανίων ή ειδικών ακόμα καρεκλών με πτυσσόμενο μέρος αντί θρανίου για να εφαρμοστεί το «ένας μαθητής σε κάθε θρανίο και 2 τ.μ. χώρος για κάθε μαθητή», τότε το ΥΠΠΑΝ οφείλει να τα έχει ήδη εξασφαλίσει.

3.      Αν οι ανάγκες επιβάλλουν αξιοποίηση και άλλων χώρων πέραν των σχολικών αιθουσών, τότε το ΥΠΠΑΝ οφείλει να τους βρει.

4.      Αν χρειάζεται να προσληφθούν επιπλέον εκπαιδευτικοί, ως έκτακτοι – αντικαταστάτες για να καλύψουν νέες ανάγκες από την ενδεχόμενη μείωση μαθητών λόγω των μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης , το ΥΠΠΑΝ να είναι έτοιμο να προσλάβει.

5.      Ακόμα και αν χρειαστεί να μετακινηθούν κάποια τμήματα σε γειτονικά σχολεία που έχουν το περιθώριο να τα φιλοξενήσουν, πρέπει και πάλι να είναι έτοιμο το ΥΠΠΑΝ να το κάνει.

Η εκ περιτροπής φοίτηση δεν είναι τίποτα άλλο από μια εύκολη και οικονομική λύση, η οποία εφαρμόστηκε τον Μάιο και Ιούνιο. Η μεγάλη πρόκληση και το στοίχημα για το ΥΠΠΑΝ είναι να καταφέρει να ξεκινήσει την χρονιά με όλους τους μαθητές και μαθήτριες στις τάξεις εφαρμόζοντας κατά γράμματα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης. Η εξ αποστάσεως διδασκαλία για το δημοτικό να εφαρμοστεί μόνον σε περιπτώσεις που θα έχουμε τοπικά αναστολή φοίτησης ή σε παιδιά που θα είναι υποχρεωτικά σε καραντίνα για κάποιο διάστημα.

Σε τρεις εβδομάδες το πρώτο κουδούνι για τη σχολική χρονιά 2020-2021 θα κτυπήσει. Αν θα είναι για όλα τα παιδιά ή για μερικά είναι στο χέρι του ΥΠΠΑΝ. Αποτελεί ευθύνη και υποχρέωση του Υπουργείου Παιδείας να επικεντρωθεί στο ένα και μοναδικό σενάριο επιστροφής όλων των παιδιών στα σχολεία τους.

Απόστολος Σκουρουπάτης

Αντιπρόεδρος ΠΟΕΔ

Μέλος Κεντρικής Γραμματείας Προοδευτικής Δασκάλων και Νηπιαγωγών