Και η κατρακύλα συνεχίζεται…

Και η κατρακύλα συνεχίζεται…

Του Μάριου Ρήγα*

Και η κατρακύλα συνεχίζεται.  Μετά τις αλλεπάλληλες γκάφες και τραγικούς χειρισμούς κατά την αναστολή φοίτησης, ο Υπουργός Παιδείας και το επιτελείο του συνεχίζουν να προκαλούν με τη στάση τους ακόμα και κατά τη διαδικασία ανοίγματος των σχολείων.

Είναι ξεκάθαρο, ότι κατά τη διαχείριση του ανοίγματος των σχολείων έχει αποτύχει πλήρως ο όποιος «σχεδιασμός» επιχείρησε την τελευταία στιγμή να εκπονήσει το Υπουργείο Παιδείας. Ένας «σχεδιασμός», ο οποίος φαινόταν από την αρχή πως ήταν ελλιπής έως ανύπαρκτος αφού:

1) Στις «επιμορφώσεις» των διευθυντών που διοργανώθηκαν δύο ημέρες  πριν το άνοιγμα των σχολείων, δεν υπήρξε ουσιαστική ενημέρωση για τη διαχείριση της κατάστασης και καμία παρουσίαση όποιου σχεδιασμού για την επαναλειτουργία των σχολείων.

2) Η ανακοίνωση του Υγειονομικού Πρωτοκόλλου Ασφάλειας και Υγείας για αντιμετώπιση του Covid-19 στα σχολεία έγινε μόλις 36 ώρες πριν την επιστροφή μαθητών και εκπαιδευτικών στα σχολεία (και μετά την ενημέρωση των διευθυντών), με αποτέλεσμα οι Σχολικές Εφορείες, το εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό και οι Σύνδεσμοι Γονέων να καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες να καλύψουν τα κενά του Υπουργείου, ούτως ώστε να επιτύχει το εγχείρημα.

3) Μόλις μερικές ώρες πριν την επιστροφή όλων των μαθητών δημοτικού και γυμνασίου, το Υπουργείο Παιδείας ανάρτησε στην ιστοσελίδα του ανακοίνωση βάσει της οποίας απέκλειε μεγάλη μερίδα του μαθητικού πληθυσμού. Παιδιά που φοιτούν σε Ειδικές Μονάδες ή εξυπηρετούνται από συνοδό, ρατσιστικά και ετσιθελικά, αποκλείστηκαν από τα δημόσια σχολεία καταπατώντας κάθε νομοθεσία και σύμβαση.

4) Την Πέμπτη, 21 Μαΐου, οι σχολικές μονάδες είχαν να αντιμετωπίσουν ανάμεσα σε όλα και την υποστελέχωση σε διδακτικό προσωπικό. Πάρα πολλά σχολεία λειτούργησαν και ακόμη λειτουργούν με μεγάλες ελλείψεις προσωπικού, οι οποίες λόγω της ευσυνειδησίας  των εκπαιδευτικών και της άοκνης προσπάθειάς τους, δεν επηρέασαν την ασφάλεια των παιδιών.

5) Μετά από τη θύελλα αντιδράσεων εκπαιδευτικών, γονιών και οργανωμένων φορέων, το Υπουργείο Παιδείας απέστειλε διαφοροποιημένη ανακοίνωση στην οποία ανέφερε ότι μια μικρή μερίδα παιδιών με συνοδό θα επιστρέψει στα σχολεία, ενώ για κάποια άλλα θα ζητηθεί η έγκριση από ειδική επιτροπή. Την αμέσως επόμενη της νέας οδηγίας, ενημερώνονται οι γονείς των παιδιών αυτών ότι απαιτείται να προσκομίσουν διάγνωση και βεβαίωση από θεράποντα ιατρό για να επιτραπεί ή όχι στα παιδιά η φοίτηση τους στο σχολείο, αγνοώντας εντελώς το γεγονός ότι οι διαγνώσεις και βεβαιώσεις υπάρχουν ήδη στους φακέλους των παιδιών στις σχολικές μονάδες. 

6) Σύμφωνα με οδηγίες του ΥΠΠΑΝ, στο διάστημα μέχρι το κλείσιμο των σχολείων, θα γίνεται εξ αποστάσεως εκπαίδευση στα παιδιά που δεν μπορούν να επιστρέψουν στο σχολείο, αφού ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, αλλά όχι στα παιδιά τα οποία δεν μπορούν να επιστρέψουν στα σχολεία γιατί κάποιο μέλος της οικογένειας τους ανήκει στις ευπαθείς ομάδες. Πέραν του γεγονότος ότι για ακόμη μια φορά το ΥΠΠΑΝ δεν λέει με ποιο τρόπο θα γίνεται αυτό, συνεχίζει την πολιτική των διακρίσεων εις βάρος μια άλλης ομάδας παιδιών αυτή την φορά.

7) Δύο μήνες μετά την αναστολή φοίτησης και την έναρξη της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης,  το ΥΠΠΑΝ παραδέχεται ότι κάποιες χιλιάδες παιδιών εξακολουθούν να μην έχουν πρόσβαση σε διαδίκτυο και εξοπλισμό, συνεχίζοντας να συντηρεί την κοινωνική ανισότητα και την καταπάτηση των δικαιωμάτων του παιδιού.

Με όλα αυτά να συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες, ο Υπουργός Παιδείας συνεχίζει την προσφιλή του τακτική να αγνοεί τους πάντες και να επιρρίπτει αλλού τις δικές του ευθύνες και του Υπουργείου του. Στην προσπάθεια του να καλύψει τις δικές του αδυναμίες και τα δικά του τραγικά λάθη:

 1) Επέρριψε ευθύνες στους εκπαιδευτικούς και την ΠΟΕΔ γιατί δεν προσέρχονταν στα σχολεία μετά τις 13 Μαρτίου, την στιγμή που ακολουθούσαν τα διατάγματα της Κυβέρνησης. Μάλιστα δήλωσε πως αν πήγαιναν οι εκπαιδευτικοί σχολείο θα διαπιστώνονταν τα όποια κενά στην εξ αποστάσεως. Απλά να αναφέρω ότι τα κενά τα είχαν δηλώσει οι εκπαιδευτικοί από την πρώτη ημέρα και ακόμα περιμένουν να συμπληρωθούν.

2) Επέρριψε ευθύνες στους εκπαιδευτικούς και την ΠΟΕΔ για τα όποια προβλήματα παρουσιάσθηκαν στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση, τη στιγμή που 2000 και πλέον μαθητές, ακόμα και σήμερα, δεν έχουν πάρει από το Υπουργείο τον πολυδιαφημιζόμενο εξοπλισμό.

3) Επέρριψε ευθύνες στους εκπαιδευτικούς και την ΠΟΕΔ για την υποστελέχωση των σχολικών μονάδων, τη στιγμή που ήταν ευθύνη του Υπουργείου του η έγκαιρη πλήρωση των αναγκών. Μέχρι και την προηγούμενη του ανοίγματος των σχολείων, το Υπουργείο δεν ξεκαθάριζε ποιοι εκπαιδευτικοί, που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες, δικαιούνται την Ειδική Άδεια που προβλέπεται στα Διατάγματα. Αποκορύφωμα το Υπουργείο Παιδείας να ενημερώνει διαφορετικά την ΠΟΕΔ από ότι το Υπουργείο Υγείας και να αναγκάσει εκπαιδευτικούς που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες να επιστρέψουν στα σχολεία.

 4) Επέρριψε ευθύνες στην Επιδημιολογική Ομάδα και στους γιατρούς του Υπουργείου Υγείας για τις αποφάσεις του και τον ρατσιστικό αποκλεισμό παιδιών από τα σχολεία, στην προσπάθεια του να καλύψει την προχειρότητα με την οποία προσεγγίστηκε το συγκεκριμένο ζήτημα.

Είναι ολοφάνερο πως δεν είναι τα παιδιά με αναπηρίες που πρέπει να περάσουν από αξιολόγηση για να έχουν πρόσβαση στο δημόσιο σχολείο, αλλά κάποιοι άλλοι, τους οποίους η ενασχόληση τους με τη διαχείριση των ζητημάτων παιδείας είναι καταστροφική και επικίνδυνη.  Και ενώ η κατρακύλα συνεχίζεται, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας συνεχίζει να την αγνοεί. Κύριε Πρόεδρε θα περιμένετε να σας καταλογίσει εσάς ευθύνες ο Υπουργός σας, για να δούμε τη δική σας παρέμβαση;

 

*Εκπαιδευτικός Δημοτικής,

Μέλος Γραμματείας Προοδευτικής Κίνησης Δασκάλων και Νηπιαγωγών

Μέλος Διοικητικού Συμβουλίου ΠΟΕΔ

Ζητούμε δυναμική αντίδραση της ΠΟΕΔ έναντι των ρατσιστικών και απαράδεκτων χειρισμών του ΥΠΠΑΝ που αφορούν τα παιδιά ΑμεΑ

Ζητούμε δυναμική αντίδραση της ΠΟΕΔ έναντι των ρατσιστικών και απαράδεκτων χειρισμών του ΥΠΠΑΝ που αφορούν τα παιδιά ΑμεΑ

Αναφορικά με τους απαράδεκτους και ρατσιστικούς χειρισμούς του ΥΠΠΑΝ σχετικά με τη φοίτηση των παιδιών ΑμεΑ και τον αποκλεισμό τους από τις σχολικές αίθουσες, συναρτήσει της απροθυμίας αλλά και αδυναμίας του ΥΠΠΑΝ να παραδεχτεί και να διορθώσει τα λάθη του,  η Προοδευτική καταθέτει και δημόσια μια σειρά από εισηγήσεις και μέτρα αντίδρασης, τα οποία θεωρούμε ότι πρέπει να υιοθετηθούν το συντομότερο δυνατό από την ΠΟΕΔ, για να αρθεί άμεσα η κατάφωρη αυτή αδικία εις βάρος της συγκεκριμένης ομάδας παιδιών.

H εν λόγω απόφαση του ΥΠΠΑΝ, η οποία λήφθηκε την παραμονή της επανέναρξης λειτουργίας των σχολείων, πλήττει κατάφορα τα δικαιώματα των παιδιών με αναπηρίες και τραυματίζει τη φιλοσοφία της Ενιαίας και Συμπεριληπτικής Εκπαίδευσης. Ταυτόχρονα, φέρνει στην επιφάνεια μια στρεβλή και αρνητική αντίληψη για τη φύση της αναπηρίας. Η αναπηρία δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αποτελεί αιτία δυσμενούς διάκρισης ή βάση για στέρηση πρόσβασης στην εκπαίδευση. Κανένα παιδί δεν πρέπει να αποδείξει πως είναι «κατάλληλο» για φοίτηση στο δημόσιο σχολείο. Αντίθετα, είναι το σχολείο που πρέπει να προνοήσει, ώστε να είναι σε θέση να υποδεχτεί «κατάλληλα» ΟΛΑ τα παιδιά, ανταποκρινόμενο στις ανάγκες κάθε παιδιού είτε έχει είτε δεν έχει αναπηρία. Η απαίτηση του ΥΠΠΑΝ για ειδικά έντυπα και ειδικές επιτροπές ως προϋπόθεση φοίτησης που αφορούν μόνο τα παιδιά με αναπηρίες είναι καταδικαστέα. Όλα τα παιδιά του δημόσιου δημοτικού σχολείου ανεξαιρέτως πρέπει να επιστρέψουν στο σχολείο τους το συντομότερο δυνατό χωρίς διαδικασίες που προάγουν τις όποιες διακρίσεις, βάσει και των υγειονομικών πρωτοκόλλων αλλά και του εκ περιτροπής προγράμματος φοίτησης που έχει ανακοινωθεί.

Βάσει όλων των πιο πάνω θεωρούμε ότι το Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΟΕΔ πρέπει να συνέλθει το συντομότερο δυνατό και να ασχοληθεί αποκλειστικά και μόνο με το συγκεκριμένο θέμα που έχει προκύψει. Η Προοδευτική εισηγείται προς το Δ.Σ. της ΠΟΕΔ όπως:

1.     Εξετάσει το ενδεχόμενο να καλέσει όλους τους γονείς παιδιών με αναπηρία να φέρουν τα παιδιά τους στο σχολείο το συντομότερο δυνατό, στο πλαίσιο του υγειονομικού πρωτοκόλλου λειτουργίας των Δημοτικών Σχολείων. 

2.     Καλέσει όλα τα μέλη της να κατέλθουν σε εκδήλωση διαμαρτυρίας εντός των σχολικών μονάδων, τη Δευτέρα 1^η Ιουνίου 2020, από τις 8:00 μέχρι τις 9:00 π.μ., δίνοντας συγκεκριμένο περιεχόμενο στην εκδήλωση που να αφορά τα δικαιώματα των παιδιών και την αρχή της Μη Διάκρισης.

3.     Να πραγματοποιήσει σε μη εργάσιμο χρόνο εκδήλωση διαμαρτυρίας έξω από το ΥΠΠΑΝ, σε συνεννόηση και συνδιοργάνωση, αν είναι εφικτό, με τους Συνδέσμους  Γονέων Παιδιών ΑμεΑ και Ομοσπονδίες Γονέων.

4.     Πραγματοποιήσει σχετική δημοσιογραφική διάσκεψη τη Δευτέρα, 1^η Ιουνίου 2020 (Παγκόσμια Ημέρα Παιδιού), με στόχο την ανάδειξη  όλων των αδικιών που έχουν υποστεί οι μαθητές και οι μαθήτριές μας από τις πολιτικές των κοινωνικών ανισοτήτων που επιμένει να εφαρμόζει το ΥΠΠΑΝ.

5.     Καλέσει το ΥΠΠΑΝ και το Υπουργείο Υγείας σε συνεννόηση με τις Διευθύνσεις και τους Συνδέσμους Γονέων των Ειδικών σχολείων να προχωρήσουν το συντομότερο δυνατό σε ετοιμασίας των απαραίτητων υγειονομικών πρωτοκόλλων, έτσι ώστε να είναι έτοιμα και τα Ειδικά Σχολεία να επαναλειτουργήσουν σύντομα.

Εν όψει και της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδιού θεωρούμε πως η ΠΟΕΔ έχει καθήκον να πράξει το αυτονόητο. Να προβάλει το κοινωνικό της πρόσωπο και να διεκδικήσει την επιστροφή όλων των παιδιών με αναπηρίες ή άλλες δυσκολίες στις σχολικές αίθουσες, στο πλαίσιο πάντα και των υγειονομικών πρωτοκόλλων, τα οποία πρέπει να ισχύουν για όλα τα παιδιά χωρίς ειδικούς όρους ή ειδικές προϋποθέσεις που λειτουργούν ως  άλλοθι για αποκλεισμούς, αφού αφορούν συγκεκριμένη ομάδα παιδιών, προάγοντας έτσι διακρίσεις και δημιουργώντας αρνητικό προηγούμενο για περαιτέρω ανισότητες.

Είναι χρέος μας να προασπίσουμε τα αναφαίρετα δικαιώματα όλων των παιδιών και να κάνουμε πράξη το όραμα για Ενιαίο, Ανθρώπινο και Δημοκρατικό σχολείο.

28 Μαΐου 2020

Κορωνοϊού έργα και ημέραι ενός Υπουργείου…

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ*

Είναι καλά γνωστό ότι από τις 10 Μαρτίου 2020 η Εκπαίδευση εισήλθε στην τροχιά των μέτρων για αντιμετώπιση της πανδημίας του Κορωνοϊού. Πρώτο σημαντικό βήμα της Κυβέρνησης - και πολύ σωστό - η αναστολή της φοίτησης των παιδιών στα σχολεία.
Έκτοτε ακολούθησαν κι άλλες αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου σε σχέση με την Εκπαίδευση, οι οποίες όμως προκάλεσαν έντονες συζητήσεις και έδωσαν τροφή για δριμεία κριτική (βλ. αλληλοαναιρούμενες αποφάσεις για σταδιακή επάνοδο των μαθητών/-τριών στα σχολεία, αντικρουόμενες δηλώσεις μελών της Επιδημιολογικής Ομάδας σε σχέση με την πορεία επιστροφής στη λεγόμενη «κανονικότητα», ρόλος ΟΕΒ - ΚΕΒΕ στη λήψη πολιτικών αποφάσεων κ.λπ.).
Ωστόσο αυτό που προκάλεσε και εξακολουθεί να προκαλεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι η διαχείριση των ζητημάτων της Εκπαίδευσης από το αρμόδιο Υπουργείο. Όλο αυτό το διάστημα παρακολουθήσαμε ένα Υπουργείο Παιδείας αμήχανο, εφεκτικό, να πελαγοδρομεί, να αδυνατεί να παρακολουθήσει τον ταχύτατο βηματισμό των εξελίξεων και να τρέχει με ερασιτεχνισμό πίσω από τα γεγονότα. Κύρια χαρακτηριστικά αυτής της ανερμάτιστης πορείας ήταν η απουσία ολοκληρωμένου, όπως φάνηκε, στρατηγικού σχεδιασμού, η έλλειψη προγραμματισμού, οργάνωσης και συντονισμού, παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις του ΥΠΠΑΝ ότι υπάρχουν για όλα λεπτομερείς σχεδιασμοί.
Αν θέλουμε να δούμε την επόμενη μέρα της κρίσης με αισιοδοξία, νομίζω θα πρέπει να εξετάσουμε νηφάλια το προφίλ των βασικότερων παθογενειών του Υπουργείου, έτσι όπως αναδείχθηκαν μέχρι στιγμής από την κρίση που βιώνουμε, ευελπιστώντας ότι οι αρμόδιοι επιτέλους θα επιχειρήσουν να επανασχεδιάσουν τον στρατηγικό σχεδιασμό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, με απώτερο σκοπό τη βελτίωση της κατάστασης προς όφελος των παιδιών, της κοινωνίας και της πατρίδας μας. Ποιες είναι, όμως, αλήθεια αυτές οι παθογένειες σε γενικές γραμμές;
1.    Αδυναμία διαμόρφωσης οράματος και ολοκληρωμένου στρατηγικού σχεδιασμού
Εδώ και πολλά χρόνια γίνεται λόγος για Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση, ως μια ανοικτή και συνεχής διαδικασία, στο πλαίσιο της οποίας εντάχθηκαν τα Αναλυτικά και Ωρολόγια Προγράμματα, η δομή και λειτουργία του Δημόσιου Σχολείου κ.λπ. Τα ερωτήματα είναι πολλά: Πού ήταν το κεφάλαιο της Τηλεκπαίδευσης σε όλο αυτό το πλαίσιο; Πού είναι το θεωρητικό και εμπειρικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο θα μπορούσε να φυτρώσει και να ευδοκιμήσει ο σπόρος της Τηλεκπαίδευσης; Και αν υπήρχε σχεδιασμός, γιατί αυτός δεν έφτασε έγκαιρα στη βάση του εκπαιδευτικού κόσμου και έπρεπε να μας αναγκάσει η πανδημία για να προχωρήσουμε σε κάτι τέτοιο; Είναι νομίζω φανερό ότι ούτε όραμα υπήρχε ούτε σχεδιασμός για το συγκεκριμένο θέμα.
2.    Έλλειψη συντονισμού και συνεργασίας με συναρμόδιους Φορείς/Θεσμούς
Δεν είναι δυνατόν να αποφασίζεις ότι θα αξιοποιήσεις την Τηλεκπαίδευση και να επιβάλλεις την αναμετάδοση του μαθήματος από τις τάξεις στα σπίτια των παιδιών, χωρίς προηγουμένως να έχεις διαβουλευθεί με την Επίτροπο Προστασίας των Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα και άλλους αρμόδιους Φορείς/Θεσμούς για το ευαίσθητο θέμα των προσωπικών δεδομένων χιλιάδων μαθητών/-τριών και εκπαιδευτικών.
Δεν είναι, επίσης, δυνατόν να αποφασίζεις τη μη επιστροφή των παιδιών με αναπηρίες στους σχολικούς χώρους, σε αντίθεση με την επιστροφή όλων των άλλων παιδιών, χωρίς να προηγηθεί συνεννόηση με την Επιδημιολογική Ομάδα, όπως ισχυρίζονται τουλάχιστον κάποιοι εξ αυτών, ή με άλλους σχετικούς Φορείς (βλ. Επίτροπος για τα Δικαιώματα του Παιδιού).
Τέλος, δεν είναι δυνατόν το βράδυ της 14^ης Μαΐου 2020 να εκδίδεις εγκύκλιο για την επάνοδο των μαθητών/-τριών της Α΄ και Β΄ Λυκείου στο σχολείο προκαλώντας αναστάτωση, γνωρίζοντας ότι την επόμενη μέρα συνέρχεται το Υπουργικό Συμβούλιο έχοντας στην ατζέντα του το συγκεκριμένο θέμα και συνεπώς υπάρχει πιθανότητα αυτή η απόφαση να ανατραπεί. Και ανατράπηκε…
3.    Έλλειψη Σχεδιασμού
Αποφασίστηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο στις 15 Μαΐου 2020, μετά από παλινδρομήσεις, το άνοιγμα των σχολείων. Ποια ήταν η ετοιμότητα του ΥΠΠΑΝ να σχεδιάσει και να υλοποιήσει αυτή την απόφαση με επιτυχία; Μέρος της απάντησης δόθηκε από διαδηλωτές, έξω από το ΥΠΠΑΝ στις 22 Μαΐου, γονείς και κηδεμόνες παιδιών με αναπηρίες, που έμαθαν ξαφνικά το βράδυ της 20^ης Μαΐου ότι τα δικά τους παιδιά δεν επιστρέφουν στα σχολεία τους την 21^η Μαΐου, όπως και τα υπόλοιπα παιδιά.
Σε ένα άλλο επίπεδο, αποφασίστηκε η επιστροφή στις τάξεις των μαθητών/-τριών της Α΄ και Β΄ Λυκείου, χωρίς να εκτιμηθεί τι σημαίνει αυτή η απόφαση για τη διεξαγωγή των Παγκυπρίων Εξετάσεων, που ξεκινούν στις 9 Ιουνίου και ολοκληρώνονται στις 26 του ίδιου μήνα. Όταν έγινε αντιληπτό το τι σημαίνει αυτό το πράγμα αναίρεσαν την προηγούμενη απόφαση και έτσι οι μαθητές της Α΄ και Β΄ Λυκείου παρακολουθούν εξ αποστάσεως μαθήματα, τα οποία, απ’ ό,τι φημολογείται, θα ολοκληρωθούν νωρίτερα απ΄ ό,τι αρχικά προβλεπόταν λόγω των Παγκυπρίων Εξετάσεων. Ταυτόχρονα, ορίστηκαν οι εξετάσεις για μαθήματα απόλυσης της Γ΄ Λυκείου μετά το τέλος των Παγκυπρίων Εξετάσεων, κάτι που φαίνεται και πάλι να ανατρέπεται, σύμφωνα με πληροφορίες.
4.    Αδυναμία Προγραμματισμού
Είναι γνωστό ότι το ΥΠΠΑΝ αγόρασε από το 2015 τις άδειες χρήσης για το λογισμικό πακέτο της Microsoft office 365. Από τότε πληρώνει ο φορολογούμενος πολίτης αυτή του την επιλογή. Έπρεπε, όμως, να έρθει ο κορωνοϊός για να βγει από τα συρτάρια αυτό το εργαλείο και να χρησιμοποιηθεί, με τον τρόπο που χρησιμοποιήθηκε τον Μάρτιο του 2020. Αν υπήρχε στοιχειώδης Προγραμματισμός, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά την ώρα της ανάγκης, ως προς τη διάσταση του απαιτούμενου χρόνου αντίδρασης, της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών, του απαιτούμενου εξοπλισμού για σχολεία, εκπαιδευτικούς και μαθητές/-τριες και ασφαλώς της  ποιότητας του παραγόμενου αποτελέσματος.
5.    Βραδύτητα στον χρόνο αντίδρασης για αντιμετώπιση ενός προβλήματος
Δυόμισι σχεδόν μήνες μετά την αναστολή φοίτησης των μαθητών/-τριών και ακόμα ψάχνουμε ποιοι μαθητές/-τριες δεν έχουν τα απαραίτητα εργαλεία και μέσα για την εξ αποστάσεως Εκπαίδευση, αφήνοντας περιθώριο εμπέδωσης των κοινωνικών ανισοτήτων. Με την ίδια βραδύτητα κινήθηκαν τα πράγματα και σε ό,τι αφορά την ανακοίνωση της αναθεωρημένης εξεταστέας ύλης των Παγκυπρίων Εξετάσεων και του αντίστοιχου Προγράμματος, παρά την ετοιμότητα της Υπηρεσίας Εξετάσεων.
6.    Έλλειψη αξιοπιστίας
Δεν είναι δυνατόν, σχεδόν καθημερινά, να βομβαρδίζεις τις Διευθύνσεις των σχολείων με ασαφείς εγκυκλίους και υπηρεσιακά σημειώματα, τα οποία αναιρείς το πρωί της επόμενης μέρας, ενώ την ίδια στιγμή που αναφέρεσαι στην αυτονόμηση των σχολικών μονάδων, με τις πολιτικές σου εμβαθύνεις εμπράκτως τον συγκεντρωτικό χαρακτήρα του εκπαιδευτικού συστήματος.
Δεν είναι δυνατόν να δηλώνεις τη μια μέρα ότι δεν ανοίγουν τα Δημοτικά Σχολεία γιατί σε μια τέτοια περίπτωση θα χρειάζονταν διπλάσιες αίθουσες και εκπαιδευτικοί, ακολούθως να δηλώνεις ότι θα ανοίξουν όλα συμπεριλαμβανομένων και των Νηπιαγωγείων και τελικά να μην ανοίγουν τα Νηπιαγωγεία και η Α΄ και Β΄ Λυκείου, ενώ να ανοίγουν Δημοτικά, Γυμνάσια και Γ΄ Λυκείου.
7.    Έμφαση στα επικοινωνιακά παιχνίδια ακόμα και υπό συνθήκες πανδημίας  
Δεν είναι ορθό στο βωμό επικοινωνιακών στοχεύσεων να χάνεται η ουσία των ζητημάτων. Προκειμένου να «νομιμοποιηθούν» πολιτικές αποφάσεις στα μάτια της κοινωνίας, παρατηρήσαμε να ερμηνεύονται τεκμήρια, όπως το ποσοστό προσέλευσης των μαθητών/-τριών στο σχολείο την πρώτη ημέρα επανόδου τους στις σχολικές τάξεις (89%), με τρόπο ωσάν αυτό το ποσοστό να αποτελεί δικαίωση των όποιων πολιτικών. Για χάρη συζήτησης, γιατί δεν παρουσιάζεται με τον ίδιο ζήλο και το σημερινό απογοητευτικό ποσοστό προσέλευσης των μαθητών/-τριών στα σχολεία; Αντί, λοιπόν, επικοινωνιακών παιχνιδιών, γιατί δεν αναζητούνται οι αιτίες του διαχρονικού αυτού προβλήματος, κυρίως, στη Γ΄ Λυκείου, που από φέτος επεκτάθηκε και στην Α΄ Λυκείου εξαιτίας των εξετάσεων των τετραμήνων, για να δοθούν και οι ανάλογες λύσεις;
8.    Συνεχής σύγκρουση Υπουργείου Παιδείας και Εκπαιδευτικών
Η συνεχής ένταση και σύγκρουση του Υπουργείου Παιδείας με τους Εκπαιδευτικούς είναι ολέθρια και αδιέξοδη. Είναι δεδομένο ότι όλοι οι εκπαιδευτικοί δεν είναι το ίδιο σε σειρά παραμέτρων, όπως συμβαίνει άλλωστε σε κάθε επάγγελμα. Ωστόσο όλοι περιμένουν στήριξη και ενθάρρυνση από τον Υπουργό τους. Ειδικά σε τέτοιες κρίσιμες ώρες, που οι εκπαιδευτικοί κράτησαν όρθιο το εκπαιδευτικό σύστημα, θα ανέμενε κανείς έναν καλό λόγο και όχι δηλώσεις με πολλά υπονοούμενα του τύπου: «Αν οι εκπαιδευτικοί ήταν τον Μάρτιο στα σχολεία για να γίνει ό,τι γίνεται τώρα, τέλος Μαΐου, ήδη θα είχαμε διορθώσει πολλά πράγματα. Δυστυχώς, τότε επέμεναν οι εκπαιδευτικοί και το αποδεχτήκαμε ότι έπρεπε να πάμε αμέσως στο σπίτι».
Η απαξίωση και ο διασυρμός των εκπαιδευτικών, που έχει προϊστορία, είναι κάκιστος σύμβουλος  για τη βελτίωση ενός Εκπαιδευτικού Συστήματος. Ένα ΥΠΠΑΝ θα έπρεπε να αντιμετωπίζει τους εκπαιδευτικούς του ως συνεργάτες στην πορεία για επίτευξη των κοινών οραμάτων και όχι ως εξιλαστήρια θύματα ή απλώς διεκπεραιωτές εντολών.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πανδημία ανέδειξε διαχρονικές παθογένειες του ΥΠΠΑΝ, οι οποίες όμως σταδιακά και δη τα τελευταία χρόνια γιγαντώθηκαν και αυτό πρέπει να προβληματίσει. Γι’ αυτό ακριβώς επείγει η ανάσχεση αυτής της πορείας. Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται πάνω απ΄ όλα αναγνώριση από την αρμόδια Αρχή των παθογενειών της και ασφαλώς θέληση για αλλαγή και διόρθωση αυτής της πορείας. Η ίδια συνταγή χρειάζεται να εφαρμοστεί από όλους τους εμπλεκόμενους στα της Εκπαίδευσης.
«Κάθε αλήθεια περνάει από τρία στάδια. Πρώτα γελοιοποιείται, μετά βρίσκει σφοδρή αντίθεση και στο τέλος θεωρείται αυτονόητη», ισχυρίζεται ο Γερμανός Φιλόσοφος  Άρθουρ Σοπενχάουερ. Ας μη χρειαστεί το ΥΠΠΑΝ να διανύσει αυτή την πορεία, για να έρθει αντιμέτωπο με τις πραγματικές αλήθειες. Μια τέτοια πορεία θα ήταν ολέθρια για τα παιδιά, την κοινωνία και την πατρίδα μας.
*Τέως Πρόεδρος ΟΕΛΜΕΚ

Παιχνίδια σε απόσταση για το σχολείο, βάσει και του Υγειονομικού Πρωτοκόλλου

10 Παιχνίδια σε "απόσταση" για τους μαθητές και μαθήτριες μας

από τον συνάδελφο Ζαχαρία Κοντονικόλα