Αν όχι τώρα, πότε; Αν όχι εμείς, ποιοι; Αν όχι εμείς, ποιοι;

Αν όχι τώρα, πότε; Αν όχι εμείς, ποιοι;

Αν όχι εμείς, ποιοι;

Δάσκαλε:

Σε σένα απευθύνομαι. Σε σένα που πέρασες με άριστα τις εξετάσεις.

Σε σένα που είσαι αποδεδειγμένα ένα από τα κοφτερά μυαλά της χώρας.

Σε σένα που άνετα θα μπορούσες να είσαι ένας επιτυχημένος γιατρός, δικηγόρος ή ότι άλλο επιθυμούσες (με τη βαθμολογία σου εξάλλου είχες όλες τις πόρτες  ανοικτές).

Σε σένα που δεν έμεινες στο πρώτο πτυχίο, αλλά απέκτησες και μεταπτυχιακό και τα προσόντα σου είναι πολύ πάνω από τα απαιτούμενα .

Σε σένα που αναλώνεσαι καθημερινά ενώπιον των μαθητών σου, την ώρα που η κοινωνία προσκυνά την αγορά και οι έμποροι παζαρεύουν την αυριανή σου μέρα.

Σε σένα που σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς  έχεις το βάρος να μεταλαμπαδεύσεις αξίες και ιδανικά την ίδια ώρα που το ρουσφέτι, η ευνοιοκρατία, η συνδιαλλαγή, το συμφέρον σου βγάζουν επιδεικτικά τη γλώσσα.

Σε σένα που θα πρέπει να δώσεις ένα σωρό εξετάσεις για να αποδείξεις ότι είσαι ικανός, την ίδια ώρα που ανικανότητα κάθεται στις θέσεις των επισήμων.

Αν όχι τώρα, πότε;

Η κατάσταση είναι δύσκολη, το ίδιο και η εποχή. Κανένας δεν το αμφισβητεί. Για σκεφτείτε λίγο πόσο διαφορετική θα ήταν η ιστορία που διδάσκουμε αν πριν από μας κάποιοι μετρώντας τις δυσκολίες καθόντουσαν με σταυρωμένα τα χέρια να καρτερούν το πεπρωμένο τους. Πόσες επαναστάσεις δεν θα είχαν γίνει και πόσα εργατικά  -σημερινά - κεκτημένα δεν θα ήταν κεκτημένα. Πριν 18 χρόνια όταν προσωπικά ξεκινούσα είχαμε τάξεις των 30 μαθητών και ωράριο 32 περιόδων. Κάποιοι πιο παλιοί ίσως να ξεκίνησαν με διαφορετικά δεδομένα χειρότερα από αυτά που περιγράφω. Για όλα τούτα, κάποιοι αγωνίστηκαν.  Πρέπει να δώσουμε φωνή στην οργάνωση μας να διεκδικήσει. Πρέπει να υπερψηφίσουμε τα προτεινόμενα μέτρα. Η μάχη να δοθεί πρέπει. 

Αντρέας Βασιλείου

Εκπαιδευτικός