Άνθη λευτεριάς

Άνθη λευτεριάς

Ως πότε λαέ μου το ζυγό θα υπομένεις

ως πότε τα βλαστάρια σου θα θρέφεις με αίμα

Ως πότε λαέ μου το σβέρκο θα γέρνεις

ως πότε τις γενιές θα μπολιάζεις με ψέμα

Σε τούτο τον τόπο για να φανούν χελιδόνια

στις πλαγιές σου Πενταδάκτυλε άσε την άνοιξη να φωλιάσει

Στην πατρίδα ετούτη για να μοσχοβολήσει ομόνοια

άνθη λευτεριάς ας γίνουμε αδέρφια, ας σμιλέψουμε την πλάση

Θε να γίνουμε γιασεμιά στα συντρίμμια

κι ας ριζώνουμε πάνω στη στάχτη

Θε να γίνουμε λεμονανθοί στα ερείπια

κι ας μας ποτίζουνε μόνο με δάκρυ

Θε να γίνουμε ρόδα στην άμμο

κι ας μας δέρνει με μανία το κύμα

Θε να σηκώσουμε τη γροθιά από χάμω

να τσακίσουμε τη μαύρη μας μοίρα

Τους καρπούς των ανθέων που θηλάζουν οι μάνες

πάψε λαέ μου στο γιαλό να σκορπίζεις

Πριν ο ήλιος να σβήσει, πριν σιγήσουν οι καμπάνες

αρχίνα λαέ μου την τύχη σου να ορίζεις

Λάμπρος Στεφάνου, Ιούνιος 2010