Η μέχρι τώρα θητεία μου στο Δ.Σ. της ΠΟΕΔ μου έχει διδάξει πως δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις, δεν υπάρχει διάθεση για ουσιαστικό διάλογο κατά τις συνεδρίες του σώματος. Με τον όρο διάλογο εννοώ την κατάσταση εκείνη κατά την οποία οι συζητητές προσπαθούν με επιχειρήματα να αποδείξουν την αλήθεια ή το ψεύδος που ενυπάρχει σε κάποιο ζήτημα, ώστε να συναχθούν συμπεράσματα που βοηθούν στη λύση προβλημάτων.
Συγκεκριμένα κατά τη συζήτηση σοβαρών ζητημάτων που αφορούν τον κλάδο, άνευ ουσιαστικών επιχειρημάτων, προκύπτουν διαφωνίες για χάριν των διαφωνιών. Φανταστείτε μια ομάδα ανθρώπων που κάθονται γύρω από ένα τραπέζι και κοιτάζουν ένα μήλο. Κάποιοι υποστηρίζουν πως πρόκειται για ένα εύγευστο φρούτο, άλλοι είναι προκατειλημμένοι γιατί επιμένουν πως η κακιά μάγισσα δηλητηρίασε τη Χιονάτη χρησιμοποιώντας ένα μήλο, κάποιοι έχουν αμφιλεγόμενα κίνητρα, καθώς οραματίζονται τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων, άλλοι θεωρούν την κατάσταση αστεία γιατί έρχεται στο μυαλό τους ο Αιμίλιος το μήλο (ο δήμαρχος της Φρουτοπίας) και τέλος είναι κάποιοι που επιλέγουν τη σιωπή. Πώς γίνεται όμως να μη συμφωνούμε ούτε καν στην ουσία; Πως πρόκειται δηλαδή, για ένα ΜΗΛΟ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου